ارزیابی و مقایسه کارایی دو روش جداسازی گونه‌های نوکاردیا از نمونه‌های خاک

مقدمه: نوکاردیا باکتری‌های گرم مثبت، هوازی و اسید فاست نسبی هستند که طیف وسیعی از عفونت‌های حاد و مزمن را در حیوانات و انسان‌ها را ایجاد می‌کنند. خاک و سایر منابع محیطی خواستگاه طبیعی این گروه از باکتری‌ها می‌باشد. گونه‌های نوکاردیا قادرند در منابع محیطی بیمارستان‌ها باقی‌مانده و در میزبانان نقص سیستم ایمنی عفونت‌های کشنده‌ای را سبب شوند. هدف از این مطالعه، مقایسه و ارزیابی دو روش جداسازی نوکاردیا از خاک بود. روش کار: تعداد 30 نمونه خاک از مناطق کشاورزی، پارک، باغچه و بیمارستان‌های اصفهان جمع‌آوری شد. سپس به‌منظور جداسازی گونه‌های نوکاردیا نمونه‌های خاک توسط دو روش Serial dilution و Slip-buried مورد مطالعه قرار گرفتند. نمونه‌ها در هر دو روش تحت 30 درجه سانتی‌گراد و به مدت 2-3 هفته انکوبه شدند. سپس، از تست مقاومت به لیزوزیم نیز برای تأیید جنس نوکاردیا استفاده شد. یافته‌ها: از مجموع 30 نمونه، 7 (3/23 درصد) سویه توسط روش Serial dilution و 3 (10 درصد) سویه نیز با روش Slip-buried جداسازی شد. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که روش Serial dilution روش مناسبی بود. در روش Slip-buried از آنتی‌بیوتیک‌های استرپتومایسین و کلرامنفنیکل استفاده می‌شود و با توجه به حساسیت برخی گونه‌های نوکاردیا نسبت به این آنتی‌بیوتیک‌ها، این روش مناسب نیست؛ علاوه بر این، روش Serial dilution نسبت به روش Slip-buried روش سریع‌تر و ارزان‌تری می‌باشد.